Ongewenst Kinderloos

6 december is bijna gepasseerd.  Zoals ieder jaar ben ik toch wat bang voor dit kinderfeest....weeral een dag die voor wensouders en ongewild kinderloze mensen zwaar kan vallen. Hoewel... dit jaar viel het mee.  Geen of weinig overdreven dolgelukkige ouders én grootouders opgemerkt, want we zitten met z'n allen weer thuis "dankzij" het rotvirus. Eigenlijk - bedenk ik me nu - had ik graag met superenthousiaste groot)ouders gepraat, want dan hadden we allen op de werkvloer gestaan en onze sociale contacten niet moeten missen. Zo zie je maar: alles is relatief. En ook, kinderen groeien op en de meeste mensen uit mijn kennissenkring hebben al grotere en zelfs volwassen kinderen. Hier en daar zijn er al grootouders in de maak....😊 en dat is wel pittig. Het kinderfeest is wel een goed moment om herinneringen naar boven te halen. Ik weet nog hoe ik steevast elk jaar een babypop vroeg of spulletjes voor mijn favoriete pop . En ik kan me ook nog herinneren hoe blij ik altijd was

  week van de vruchtbaarheid- van 2 tot 8 november 2021  Deze week is het de week van de vruchtbaarheid, een thema dat heel wat mensen direct of indirect raakt. Wie de vorige artikels van mijn blog heeft gelezen weet dat ikzelf al heel vroeg een kinderwens had.  Ik was een "meisje meisje" zoals het nog al eens genoemd wordt.  Een meisje dat speelde met poppen en poppendingen. Niets dat deed vermoeden dat ik als vrouw op middelbare leeftijd zou doorgaan als een wensmoeder, want ja....ook al ben je de hoop voorbij en niet meer op een leeftijd dat je kinderen krijgt, een wensmoeder blijf je altijd.  Kinderen zijn er nooit gekomen, dus we zijn ongewenst kinderloos. In mijn voormalige relatie werd er niet eens een aanwijsbare oorzaak gegeven, hoewel ik een paar jaar later heel wat meer te weten kwam over endometriose, een aandoening waar ook ik mee worstelde.  Ik liet tot tweemaal toe de verklevingen weg halen, maar er werd nooit bij verteld hoe de aandoening je kansen om zwanger

"Heb je kinderen?" Het klinkt als een gewone vraag...maar niet voor iedereen. Wat ga je antwoorden als de kinderkamer in je huis leeg blijft? Ga je de vraag wel beantwoorden? En... aan wie ga je een antwoord geven? Het is soms moeilijk in woorden te bevatten wat (definitieve) ongewild kinderloosheid met je doet. Voor de buitenwereld lijkt je situatie ongewijzigd, maar voor jou ziet de toekomstbeeld er helemaal anders uit. Het verdriet dat je voelt valt niet te onderschatten. Omgaan met ongewild kinderloosheid is een rouwproces dat in golven komt.  Eigenlijk gaat de pijn nooit over, want in elke levensfase wordt je geconfronteerd met het feit dat je geen mama of papa bent.  Voor de buitenwereld is het verdriet niet zichtbaar.  Hoe vaak heb ik al moeten horen: je hebt geen kinderen, dan heb je ook geen zorgen wat dat aspect van het leven betreft.  Je bent vrij om te gaan en te staan waar je wil. Uiteindelijk is dat wel zo, al kan de omgeving niet weten welke andere zorgen en be

Op zondag 13 juni is het vaderdag.  Een dag die dit jaar voor mij dubbel zo hard aankomt omdat mijn papa op 3 maart 2021 is overleden. Manu en ik zijn vanmorgen naar Loker gereden om een "stenen traan" te gaan halen. Een prachtige kunstwerkje dat ons verdriet symboliseert.  Bedankt Inge voor het mooie vaderdagcadeau. Atelier Sunstone      Instagram Over ongewild kinderloosheid bij mannen wordt nog minder vaak gepraat, het zit nog meer in de taboesfeer dan bij vrouwen. De samenleving verwacht immers van een man dat hij zich niet al te kwetsbaar opstelt.  Net als als bij een vrouw kan een man dat grote verdriet voelen. Je beste vriend zien sporten met zijn zoon, daar kan je als man heel verdrietig van worden ....Iets wat jij als kinderloze man nooit zal meemaken.  We zien het moederschap als iets wat deel uitmaakt van de identiteit van de vrouw, maar ook voor mannen geldt dat.  In wezen gaat het om hetzelfde verlangen. Ongewenst kinderloosheid kan leiden tot onzekerheid, angst,

Nadat ik afgestuurd was vond ik vrijwel onmiddellijk een gepaste job.  Daarom verhuisde ik eerst naar Antwerpen en een paar jaar later naar de Antwerpse Kempen. Ik wilde eerst mijn job wat vorm geven, een gepaste woning vinden en vooral een partner bij wie ik mijn kinderwens kon realiseren.  Ik was nog jong en had nog veel tijd en ruimte. Hoewel... in mijn laatste jaar hogeschool werd ik onverwachts geconfronteerd met een medisch probleem: endometriose.  Aanvankelijk dacht de medische staf dat ik een blindedarmontsteking had, maar de laparoscopie wees uit dat ik met endometriose te maken had.  De verklevingen zaten overal en ik had onwaarschijnlijk veel pijn. Er volgde een operatie en een herstelperiode van een zestal weken.  De behandelende arts vertelde me dat endometriose terug kon komen en de beste therapie was zwanger worden of ja....als je oud genoeg bent, kom je in de menopauze en dan ben je er sowieso van af... Meer woorden werden er niet aan vuil gemaakt, maar ik spreek van be

Vandaag - 15 mei- start de Vlaamse kinderwensweek.   Ik stuur een 💔voor alle wensouders, jong of wat ouder, man of vrouw, singles of koppels....of je wens is uitgekomen of je verlangen is een droom gebleven.....Wensouder blijf je heel je leven lang.