Januarimaand

 De maand januari is een beetje een "blue month".  We laten de feest-en vakantiedagen achter ons en de realiteit staat weer voor de deur. Hoewel de dagen beginnen te lengen is de lente nog ver weg.

Hoewel ...als je ongewild kinderloos bent, kan januari een verademing zijn. Bij ons vallen de feestdagen wel mee, maar dat is ooit anders geweest.  Familie-en vriendenbijeenkomsten waar -alweer- vrolijk geklonken werd op een zwangerschap of een nakende geboorte....Kleine ukjes die met veel enthousiasme hun kerstcadeautjes openen...dat ligt al even achter ons. 

Maar een andere periode komt er aan : vrienden en nichten/neven die jong aan kinderen zijn begonnen, denken nu aan kleinkinderen, wat natuurlijk een heel normaal gegeven is.  Het moeilijke hier aan vind ik persoonlijk dat de meeste mensen denken of verwachten dat je op een gegeven moment niet meer aan kinderen denkt.  Dat je kinderwens verdwijnt met je leeftijd.  Dat is absoluut niet zo.  Ik noem het zelf "de rode draad door mijn leven", mijn stil verdriet, mijn mankement....En nu is het definitief, er zullen nooit kinderen komen...Als je jonger bent leef je vaak nog tussen ontgoocheling en hoop...zeker ook niet te onderschatten want die rollercoaster van ups en downs is heel nefast voor jouw persoon, je relatie en eigenlijk heel je omgeving.

Philippe Geubels maakt in zijn programma #Taboe een schitterende reportage met vier getuigenissen van wensmoeders én vaders.  Eén van de getuigen maakte de terechte opmerking : "ongewenst kinderloos zijn gijzelt een hele familie".  Persoonlijk vind ik dat een hele gevatte uitspraak. 

Herbekijk via onderstaande link de reportage

https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/taboe/2/taboe-s2a4-mensen-met-een-onvervulde-kinderwens/