Nooit meer vaderdag
Op zondag 13 juni is het vaderdag. Een dag die dit jaar voor mij dubbel zo hard aankomt omdat mijn papa op 3 maart 2021 is overleden. Manu en ik zijn vanmorgen naar Loker gereden om een "stenen traan" te gaan halen. Een prachtige kunstwerkje dat ons verdriet symboliseert.
Bedankt Inge voor het mooie vaderdagcadeau.
Over ongewild kinderloosheid bij mannen wordt nog minder vaak gepraat, het zit nog meer in de taboesfeer dan bij vrouwen. De samenleving verwacht immers van een man dat hij zich niet al te kwetsbaar opstelt. Net als als bij een vrouw kan een man dat grote verdriet voelen. Je beste vriend zien sporten met zijn zoon, daar kan je als man heel verdrietig van worden ....Iets wat jij als kinderloze man nooit zal meemaken. We zien het moederschap als iets wat deel uitmaakt van de identiteit van de vrouw, maar ook voor mannen geldt dat. In wezen gaat het om hetzelfde verlangen.
Ongewenst kinderloosheid kan leiden tot onzekerheid, angst, machteloosheid, verdriet en depressieve gevoelens. Vruchtbaarheidsproblemen zijn allesomvattend en beheersen vaak je leven en worden vaak beleefd als een aantasting van je zelfbeeld. Kinderen krijgen wordt beschouwd als vanzelfsprekend en mensen die er geen hebben, krijgen vaak het gevoel dat ze er niet bij horen.
Reacties
Een reactie posten